تابستان فصل آبشارگردی هم هست. هوا در کنار آبشارها خنک‌تر از جاهای دیگر است، قطره‌های آب به صورت‌مان می‌پاشد و اگر حوضچه‌ای هم باشد می‌توانیم تنی به آب بزنیم. برای همین هم ما چند پیشنهاد برای آبشارگردی در فصل گرما داریم؛ از آبشار نای انگیز تا آبشارهایی در دل جنگل‌های بکر شمال.
آبشار نای انگیز
لرستان رکوردار آبشارهای ایران است و برای همین هم به آن سرزمین آبشارهای ایران می‌گویند. در سراسر این استان ۶۰ آبشار فصلی و دائمی وجود دارد. آبشار جنگل نای انگیز هم جزو همین ۶۰ آبشار به حساب می‌آید.
در وسط جنگل نای انگیز در غرب خرم‌آباد به آبشاری می‌رسیم که آبش از صخره‌ها به صورت پله‌ای پایین می‌آید. اما در وسط جنگل، فقط به یک آبشار نمی‌رسیم، چندین آبشار در جنگل‌های پیش رویمان قرار دارد که یکی از یکی زیباترند. این جنگل، یکی از اصلی‌ترین منابع جنگل‌های بلوط ایران است و برای همین هم ممکن است سنجاب در آن زیاد ببینیم.
مسیر دسترسی: برای رسیدن به این آبشار باید در جاده خرم‌آباد به سمت سپیددشت، ۴۵ کیلومتر برویم. در مسیرمان، جاده‌ای فرعی در سمت چپ قرار گرفته که به روستای نای انگیز می‌رسد.
بعد از رسیدن به روستا باید بقیه مسیر را پیاده طی کنیم، در طول مسیر، آب برای آشامیدن هم وجود دارد. بعد از دو ساعت به آبشارها می‌رسیم.
بیشتر بخوانید: راهنمای رفتن به آبشار شوی
آبشار برنجه
الیگودرز در ۱۵۳ کیلومتری خرم‌آباد قرار دارد. به الیگودرز که برسیم، ۹۷ کیلومتر تا آبشار برنجه راه داریم. این آبشار در روستای چندهزارساله پیرامام قرار دارد؛ در منطقه‌ای به اسم شول‌آباد.
شول‌ها، از طوایف لر بودند و در زمان قدیم در این منطقه زندگی می‌کردند. براساس برخی گزارش‌ها، ارتفاع آبشار ۷۹۶ متر است که در صورت صحت، بلندترین آبشار در آسیا به حساب می‌آید.
طبیعت اطراف آبشار خیلی دیدنی‌ست. رودخانه زز از سرشاخه‌های دز از این منطقه می‌گذرد. انجیر، گلابی کوهی، زالزالک و درخت کوهی از درخت‌های اینجا هستند و بهارها، لاله‌های وحشی، زیبایی این قسمت را دوچندان می‌کنند.
مسیر دسترسی: آبشار برنجه در ۲ کیلومتری غرب روستای پیرامام و همجوار روستای سرتنگ برزه در بخش زز و ماهرو از توابع الیگودرز قرار دارد. برای دسترسی به آن میتوان از محور الیگودرز- شول آباد و فرعی پیرامام رفت.
آبشار کوهمره سرخی
آبشار دیگری که می‌خواهیم معرفی کنیم نه در استان لرستان که در شیراز قرار دارد. در ۵۰ کیلومتری جنوب شیراز و در روستای رمقان که به باغ‌های انار و درخت‌های بلوطش معروف است.
در این روستا به آبشار کوهمره سرخی می‌رسیم که اسمش را از اسم این منطقه گرفته است. آبشار را در منطقه‌ای جنگلی پیدا می‌کنیم، بالایش به شالیزارهای برنج می‌رسد و غربش هم جاده است.
مسیر دسترسی: جاده شیراز-کازرون، جاده فرعی کوهمره سرخی
آبشار روخانکول
احتمالا اسم آبشار روخانکول تا به حال به گوش‌تان نخورده باشد، چون ما هم با پرس‌وجو از طبیعت‌گردان با آن آشنا شدیم. این آبشار داخل جنگل قرار گرفته، بعد از رودبار و به سمت امامزاده هاشم. روخانکول، آبشار کوچکی‌ست و آنچه باعث محبوبیتش شده، حوضچه آبی‌ست که میتوان در آن تنی به آب زد و خنک شد.
مسیر دسترسی: بعد از امامزاده هاشم باید داخل فرعی روستای براگور شویم. محلی‌ها با ماشین‌شان می‌توانند ما را تا اول مسیر پیاده‌روی ببرند. از اول این مسیر دیگر باید از ماشین پیاده شویم و بقیه راه را پیاده در جنگل برویم.
برای آشنایی با آبشار درازکش به این صفحه بروید.
آبشار ترز
مثل بیشتر آبشارهای ایران، مسیر رسیدن به این آبشار هم از بین جنگل‌ها می‌گذرد. سایه درختان روی سرمان را می‌پوشاند و صدای پرنده‌ها و سکوت جنگل، آرام‌مان می‌کند.
برای رسیدن به آبشار ترز که در دل جنگل‌های لفور قرار گرفته باید اهل پیاده‌روی باشیم. ۴۵ دقیقه از اول جنگل راه در پیش داریم. رودخانه بابل‌رود، نشانه خوبی‌ست برای فهمیدن اینکه راه را درست آمده‌ایم. در پای آبشار قطره‌های آب به صورت‌مان می‌خورد و روح‌مان را تازه می‌کند.
مسیر دسترسی: از مسیر جاده فیروزکوه باید به سمت شیرگاه برویم و در جاده جنگل‌افروز ادامه مسیر بدهیم. این جاده ما را به سمت بابل می‌رساند. باید حواس‌مان به سه راهی لفور باشد. بعد از سه راهی لفور مسیرمان سرراست است.
مسیر۲: از جاده هراز باید به سمت آمل برویم و بعد از گذشتن از بابل به لفور می‌رسیم. بعد از رسیدن به لفور، جاده‌ای خاکی راهنمای ما برای رسیدن به آبشار است.
نوشته ۵ پیشنهاد برای آبشارگردی در تابستان اولین بار در وبلاگ اسنپ تریپ. پدیدار شد.
