۱۲ روستای توریستی ایران که باید دید

هرچند ورود گردشگران و برسرزبان افتادن یک روستا تا حد زیادی در دگرگون شدن چهره آن نقش دارد، اما اینطور هم نیست که تغییر چهره روستا، در همه جنبه‌ها اتفاق بیافتد. تماشای بافت یک روستا، آب و هوا، طبیعت و مردمی که در مقابل نفوذ زندگی شهری مقاومت کرده‌اند، می‌تواند انگیزه سفر برای مایی باشد که دلمان می‌خواهد از شهرها بیرون برویم و قدم در روستاها بگذاریم.

روستاهای توریستی ایران یکی دوتا نیستند، اما همانطور که از عنوان برمی‌آید، به معرفی آن دسته از روستاهایی پرداخته‌ایم که معروف‌ترند و هرساله گردشگران زیادی به آنها سفر می‌کنند.

اورامان

از جاده‌‌های کوهستانی مریوان می‌گذریم و ۷۵ کیلومتر که برویم، در جایی نزدیک سروآباد به روستای اورامان می‌رسیم. به اورامان، روستای هزارماسوله ایران می‌گویند، چون خانه‌هایش مثل ماسوله پلکانی‌ست. چند صد سال است که اورامان با خانه‌هایش در دل کوه‌های این منطقه جا خوش کرده و هنوز فرهنگ روستا تمام و کمال پابرجاست. هرسال در نیمه اردیبهشت و نیمه بهمن، مراسم پیرشالیار در روستا برپا می‌شود و خیلی‌ها به عشق دیدن مراسم به اورامان می‌آیند.

مسیر دسترسی: برای رسیدن به اورامانات از تهران وارد اتوبان ساوه به همدان می‌شویم و با گذشتن از همدان به سنندج می‌رسیم. در سنندج مسیر را به سمت مریوان ادامه می‌دهیم. بعد از ۱۵ کیلومتر، باید خروجی نودشه و پاوه را داخل برویم. بعد از حدود ۳۵ کیلومتر، خروجی جاده اورامان را می‌بینیم و ۱۰ کیلومتر دیگر که جلو برویم، به روستا می‌رسیم.

هجیج

یکی از اصلی‌ترین جاهای تولید گیوه، روستای هجیج از توابع بخش نوسود شهرستان پاوه در کرمانشاه است و اینطور معروف است که اگر یک جفت گیوه مرغوب هجیجی بخریم، کفش‌هایمان دیگر لنگه‌ به لنگه نمی‌شوند چون گیوه لنگه راست و چپ ندارد و در اینجا قشنگ‌ترین گیوه‌ها بافته و دوخته می‌شود.

هجیج، یعنی دره سرسبز و عمیق. خانه‌ها همه از سنگ ساخته شده‌اند و هیچ آجری در ساختشان به کار نرفته.

بقعه سید عبدالله یا کوسه هجیج که نسبش به امام موسی کاظم ع می‌رسد،  بیش از ۵ قرن است که اینجاست، اما جز خرید گیوه و دیدن بقعه باید کارهای دیگری هم در هجیج کرد. به دیدن چراگاه‌های خوش‌منظره «پیاز دول میشا» و «گاول» و‌ آبشار بل در نزدیکی روستا که آب معدنی شفابخش دارد، رفت و از یکی از قدیم‌های ده پرسید که چرا هجیجی‌ها قاب‌های در و پنجره همه خانه‌های روستا را آبی آسمانی می‌کنند؟

مسیر دسترسی: از پاوه تا هجیج ۲۵ کیلومتر راه در یک جاده کوهستانی در پیش داریم.  بعد از خروج از پاوه، تابلوهای راهنما ما را به سمت نودشه راهنمایی می‌کنند. با ورود به جاده نودشه، تابلوها ما را به هجیج می‌رسانند. از جاده نودشه تا هجیج ۹ کیلومتر مسیر پرپیچ و خم در پیش داریم و از رودخانه سیروان هم می‌گذریم.

سرآقا سید

روستاهای پلکانی ایران تنها به ماسوله و اورامان ختم نمی‌شود، چون هنوز درباره روستای سرآقا سید حرف نزده‌ایم.

روستای سرآقا سید در ارتفاع ۲۵۰۰ متری، ۶۰۰ سال عمر دارد و هنوز هم انگار در همان زمان مانده. تعدادی از خانه‌ها پنجره ندارند، از مدرسه و درمانگاه خبری نیست و برای رسیدن باید مشقت راه را به جان خرید. زن‌ها، گلیم و جاجیم‌بافی می‌کنند و مردم اعتقادات عجیب و غریبی دارند، مثل اینکه می‌گویند چشمه‌های روستا شفا می‌دهد.

مسیر دسترسی: برای رسیدن به این روستا باید کوهرنگ را به سمت شمال برویم. سفرمان از شهر چلگردم در مرکز شهرستان کوهرنگ به سمت غرب شروع می‌شود. بعد از روستای سنگی شیخ علیخان، جاده آسفالته تمام می‌شود. با شروع جاده خاکی پرپیچ‌و‌خم چشممان به غار یخی چما و قله زردکوه می‌افتد. پس از ۴۰ تا ۵۰ کیلومتر رانندگی، روستای سر آقا سید از پشت کوه‌ها خودش را به ما نشان می‌دهد.

قلعه رودخان

حتی با نگاه کردن به عکس‌های قلعه رودخان هم دلمان تازه می‌شود، چه برسد که با پای خودمان برویم و آن همه زیبایی و بوی خاک باران خورده را از نزدیک ببینیم و حس کنیم.

این پایین می‌توانیم خودمان را به آش و کلوچه فومن مهمان کنیم و بعد از روی پل چوبی رودخانه رد شویم و به سنگفرش‌ها برسیم، جایی که ما را به پای پله‌های قلعه رودخان، باشکوه‌ترین و مهمترین دژ نظامی گیلان می‌رساند. به این قلعه هزارپله هم می‌گویند، چون پله‌هایش زیادند، آنقدر زیاد که وقتی به آن بالا برسیم، حسابی نفس‌مان بند آمده، پس نیاز داریم که باتوم همراهمان باشد.

مسیر دسترسی: بعد از گذشتن از روستاهای گشت، کرد محله، گشت رودخان، سیاه کش، گوراب پس، ملسکام، سعیدآباد (سید آباد) به روستای قلعه رودخان می‌رسیم. در این منطقه راه را ادامه می‌دهیم تا بعد از عبور از حیدرآلات به جایی برسیم که ماشین‌مان را پارک می‌کنیم. بعد از گذشتن از مغازه‌های محلی به پای کوه می‌رسیم.

سرولات

اسم روستای سرولات با رستوران خاورخانم گره خورده، رستورانی که نزدیک به بیست سال است که در این منطقه قرار دارد و خیلی‌ها به عشق خوردن غذاهای محلی‌، راهی‌اش می‌شوند. آنهایی که برای خوردن غذاهای خاورخانم یا دیگر رستوران‌های این منطقه می‌آیند، بعد از غذا سری هم به روستای سرولات می‌زنند. سرولات، روستایی‌ست که هم رودخانه دارد و هم جنگل و از بالایش آبی دریا را هم می‌توان دید، هرچند پای بساز بفروش‌ها به این روستا هم باز شده.

مسیر دسترسی: اگر از سمت رامسر وارد چابکسر بشویم، باید راه را در داخل شهر ادامه بدهیم تا به آخرین میدان، یعنی میدان سرولات برسیم. از اینجا باید میدان را دور زده و به سمت کوه حرکت کنیم. بعد از سه کیلومتر به روستا خواهیم رسید.

روستای جواهرده

همانطور که وقتی در جاده چالوسیم، حسابی سر ذوق می‌آییم و شیشه را پایین می‌کشیم که باد بیاید و از دیدن آنهمه درخت که باهر پیچ نمایان می‌شود، به وجد می‌آییم، در جاده جواهرده هم چنین حالی داریم. روستای جواهرده در ۲۷ کیلومتری رامسر قرار گرفته و به بهشت ییلاقات ایران معروف است.

جز جاده افسونگری که ما را در بالا به روستا می‌رساند، پارک جنگلی صفارود و رودخانه‌اش و کافه و رستوران‌های طول مسیر، اینجا را به یکی از پاتوق‌های همیشگی مسافران و مردم محلی تبدیل کرده است.

مسیر دسترسی:  بعد از گذشتن از رامسر و بازارش، سه راهی فلسطین را به سمت جنوب رامسر می‌رویم تا در جاده جواهرده قرار بگیریم.

روستای درک

این روزها سفر به چابهار به اندازه سفر به رشت و بوشهر رونق دارد و یکی از جاهایی که خیلی‌ها رویایش را در سر دارند، روستای درک است. جایی مثل فیلم‌های تخیلی یا حتی رویاها.

روستای درک تنها جای‌ ایران است که در آن کویر و دریا به هم می‌رسند. تماشای تپه‌های ماسه‌ای چشم‌نواز، ساحل صخره‌ای، شنی و مرجانی، کوه و جنگل، گله‌های گوسفند و بز و شتر همه در یک جا، چیزهایی‌ست که در درک منتظرمان است.

مسیر دسترسی: درک در ۱۷۰ کیلومتری غرب چابهار و در فاصله ۱۰ کیلومتری از روستای زرآباد واقع شده است. این روستا بر سر راه دو بندر مهم جنوب، یعنی بندر چابهار و بندرعباس و در مسیر ترانزیتی بندر کنارک و بندر جاسک قرار گرفته است.

روستای کندوان

معمولا کمتر کسی تا شش ماهه دوم سال سمت تبریز و روستاهای اطرافش به قصد سیاحت آفتابی می‌شود. هوا در بیشتر روزها منفی صفر است و سرما با کسی شوخی ندارد. جز آن مسیر ارتباطی بیشتر روستاهای این اطراف هم بسته است. اما از بهار تا شهریور سفر به شمال غربی کشور و جاهایی مثل روستای کندوان رونق دوباره می‌گیرد.

کندوان با عمر ۷ هزارساله‌ و خانه‌های کندویی شکلش در دل کوه سلطان داغی قرار گرفته. خانه‌ها سنگی و کله قندی‌اند و در دل کوه قرار دارند. در کل روستا، گوشت مرغوبی دست مشتری داده می‌شود و کسی عسل نخریده آنجا را ترک نمی‌کند.

مسیر دسترسی: برای رفتن به روستای کندوان تبریز باید خود را به شهر اسکو از شهرهای استان آذربایجان شرقی برسانید. مسیر جاده را از سمت اسکو به جنوب این شهر شروع کنید و راه خیابان چایکنار را در پیش بگیرید. از شهر اسفنجان که گذشتید به یک دوراهی در ۷ کیلومتری جاده می‌رسید. راهی که در سمت چپ قرار دا، به روستای کندوان می‌رساندتان. در اسکو مینی‌بوس‌هایی شما را به کندوان می‌رسانند.

دیگر روستاهای توریستی ایران

روستای ابیانه در کاشان

روستای ماسوله در گیلان

روستای کندلوس در نوشهر

روستای میمند در کرمان

عکس: خبرگزاری ایرنا

نوشته ۱۲ روستای توریستی ایران که باید دید اولین بار در وبلاگ اسنپ تریپ. پدیدار شد.