این روزها آدم‌ها دنبال هیجانند و دلشان می‌خواهد تجربه‌های جدید داشته باشند. پاراگلایدار یکی از این تجربه‌هاست. فکرش را بکنید که در آسمان مثل یک پرنده در حال پروازید، در حالی که آدم‌ها و ماشین‌ها وخانه‌ها آن پایین خیلی کوچک و دور از دستر‌س‌اند.
پاراگلایدر چیست؟
به آن چتربال‌سواری می‌گویند و همانطور که از اسمش پیداست به یک چتر آویزانید و در هوا معلق. تا سال ۱۹۸۵ میلادی وسیله‌ای به اسم چتربال وجود نداشت، تا اینکه در حدود سال ۱۹۸۶ ، کوهنوردهای سوئیسی برای پایین آمدن از کوه از آن استفاده کردند.
حالا وسیله‌ای که زمانی سنگ‌بنای استفاده‌اش را ناسا گذاشته بود، به وسیله‌ای تفریحی-ورزشی تبدیل شده است.
چه‌طور پاراگلایدرسواری کنیم؟
خودمان نمی‌توانیم به تنهایی از پسش بربیاییم، وگرنه هرکسی با یک چتر، به جای بلندی می‌رفت و می‌پرید. در قدم اول و بعد از اینکه تصیمم‌مان را گرفتیم باید سایت(محل) مناسبی را برای پرواز پیدا کنیم که امکانات و امنیت کافی داشته باشد.
در پاراگلایدر یا چتربال، روی یک صندلی که با تسمه و طناب به چتری ساده وصل شده می‌نشینیم و کمربند می‌بندیم. وزن کل وسایل همراه‌مان ۲۰ کیلوست و در کوله‌ای جمع می‌شود.
طناب‌های چتر را باید با دست نگه داریم و روی شیب آرامی که معمولا روی دامنه کوه است شروع به دویدن به سمت پایین کنیم تا کم‌کم پاهایمان از روی زمین کنده شود و بالا برویم.
محل پرواز خیلی مهم است. باید در فضای بازی بپریم که نه درختی در کار است و نه کوهی. باد، یکی از مهمترین چیزهاست. روی کوه باید فضای مسطحی وجود داشته باشد. اگر در دره‌ای فرود بیاییم که بغل کوه است، همینکه باد بوزد امکان منحرف شدن‌مان وجود دارد.
برای پرواز دو روش وجود دارد:
وقتی آماده پرواز شدیم، در خلاف جهت باد روی شیب ملایم، آرام می‌دویم. باد با اینکار زیر چتر پاراگلایدر می‌رود و از زمین بلندش می‌کند. اگر باد زیاد باشد باید موقع بلند شدن باید تعادل را نگه داریم. تسمه‌های متصل به صندلی می‌تواند در حفظ تعادل موثر باشد. چتر که ثابت شد باید خودمان هم برای کنترلش تلاش کنیم.
طور دیگری هم می‌توان پاراگلایدرسواری کرد. در ساحل یا دشت، چتر را با طناب به ماشین وصل و به وسیله آن کشیده می‌شود.
بعضی وقت‌ها این چتر به یک قایق هم ممکن است وصل باشد، مثلا در کیش. وقتی چتر در ارتفاع مشخصی قرار گرفت، باید طناب را جدا و پرواز کرد.
چه‌طور پاراگلایدر یاد بگیریم؟
سایت‌های پروازی‌ای در ایران هست که بهمان پاراگلایدر یاد می‌دهند. می‌توانیم در دوره‌های مقدماتی، متوسطه، پیشرفته و مربیگری این سایت‌ها شرکت کنیم.
اینطور نیست که از همان اول بتوانیم پرواز کنیم. در دوره مقدماتی با وسایل پرواز و هواشناسی آشنا می‌شویم. این دوره شامل تمرین‌های زمینی مثل بلند شدن، کنترل و تغییر جهت باد هم هست.
به ما یاد داده می‌شود که چه طور چتر را روی زمین کنترل کنیم. بارها روی زمین می‌دویم و به‌تدریج سه متر، پنج متر و ده متر بالا می‌رویم. در دوره متوسطه توانایی‌مان بیشتر می‌شود و با گذراندن دوره پیشرفته زمان بیشتری می‌توانیم در آسمان بمانیم.
برای آنهایی که از تنها پرواز کردن می‌ترسند امکان پرواز دونفره با مربی یا نفر دومی هم هست.
هزینه پاراسل کیش چقدر است؟ اینجا بخوانید.
چقدر هزینه دارد؟
پاراگلایدر، تفریح گرانی‌ست. برای هرکدام از دوره‌های آموزشی باید کم‌کم ۵ میلیون هزینه کنیم. برای یکبار پرواز با پاراگلایدر هم باید ۴۰۰ هزار تومان پرداخت.
بیشتر بخوانید: کجای تهران بالن سواری کنیم؟
در کدام شهرها امکان پرواز با پاراگلایدر وجود دارد؟
اصلی‌ترین محل پرواز با پاراگلایدر در ایران، جزیره کیش است. در این جزیره سایت‌هایی برای آموزش و پرواز وجود دارد.
در تهران و منطقه شهران می‌شود با پاراگلایدر پرواز کرد. همچنین در شمال غرب تهران هم این امکان وجود دارد. در تبریز، همدان، قم، کرج و مشهد هم می‌شود این تجربه هیجان‌انگیز را داشت.
در گرگان چندین سایت پروازی وجود دارد. این سایت‌ها در اطراف مینودشت، نزدیک علی‌آباد کتول و روستای درازنو قرار گرفته.
عکس: خبرگزاری ایرنا
نوشته کجا و چه‌طور با پاراگلایدر پرواز کنیم؟ اولین بار در وبلاگ اسنپ تریپ. پدیدار شد.
