پیمان شینگن قراردادی است که در سال ۱۹۸۵ میان ۲۶ کشور قاره اروپا بسته شده است. بر اساس این قرارداد ورود تمامی افرادی که خارج از کشورهای اروپایی هستند به اتحادیه شینگن نیازمند اخذ ویزای شینگن است. کسانی که از اتباع این ۲۶ کشور نباشند و تمایل دارند به این کشورها سفر کنند باید پیش از ورود خود به محدوده کشورهای عضو اتحادیه شینگن تقاضای ویزا کنند. این پیمان برای کنترل ورود و خروج افراد به اتحادیه بسته شده است.
ساکنان کشورهای استرالیا، ژاپن، کره جنوبی، مالزی و آمریکا به غیر از بعضی از کشورهای آمریکایی نظیر کلمبیا و بولیوی نیازی به دریافت ویزای شینگن ندارند و ورود آن‌ها به کشورهای اتحادیه شینگن بدون مانع است.
در سال ۱۳۹۱ با راه‌اندازی سیستم VIS قوانین گرفتن ویزا از اتحادیه شینگن یکپارچه‌تر از پیش شد. VIS سامانه‌ای است که اطلاعات جامع ویزای شنگن در آن ثبت می‌شود. راه‌اندازی سیستم VIS در منطقه شینگن به منظور اجرای کامل قوانین فرانتکس (آژانس امنیتی مرکزی مرزهای خارجی اتحادیه اروپا) است. این سامانه با ثبت اطلاعات و ارائه آن در مرزهای ورودی شینگن مقامات مرزی را از سابقه ورود و خروج اتباع خارجی مطلع می‌کند. در واقع این مقامات مرزی هستند که ورود افراد به محدوده شینگن را تایید یا رد می‌کنند و داشتن ویزای شینگن به منزله ورود قطعی افراد به محدوده نخواهد بود.
کشورهای عضو اتحادیه شینگن
از زمان ثبت قرارداد شینگن بیست و شش کشور عضو اتحادیه شینگن برای ورود و خروج اتباع خارجی قوانین یکسانی را در نظر گرفتند. کشورهای عضو اتحادیه شینگن شامل کشورهای آلمان فرانسه، هلند، لوکزامبورگ، اسپانیا، بلژیک، پرتقال، ایتالیا، یونان، اتریش، دانمارک، سوئد، لیختن اشتاین، نروژ، فنلاند، ایسلند، لیتوانی، لتونی، ایسلند، لهستان، چک، اسلواکی، مجارستان، اسلوونی، مجارستان، مالت و سوییس است.
برای دریافت ویزای شینگن می‌توان از طریق سفارت یکی از این کشورها اقدام کرد و مدارک مورد نیاز برای دریافت ویزا را به سفارت مربوطه تسلیم کرد. پس از دریافت ویزا ورود به تمام کشورهای عضو اتحادیه امکان‌پذیر است اما بر اساس قانون فرانتکس، اولین ورود فرد به اتحادیه شینگن در مرز کشوری انجام شود که از طریق آن اقدام به دریافت ویزای شینگن کرده است. همچنین افراد ملزم هستند تا هنگام تسلیم تقاضای ویزای شینگن کشورهایی که برنامه سفر به آن را دارند در نامه درخواست خود مشخص کنند.
در صورتی که فرد از مرز دیگری به غیر از کشور صادرکننده ویزای شینگن قصد ورود به اتحادیه را داشته باشند، مقامات مرزی می‌توانند از ورود آن فرد به کشور ممانعت کنند. بهترین راه حل ورود به اتحادیه شینگن از طریق مرز کشور صادرکننده شینگن است.
قوانین حوزه شینگن چیست؟
قوانین حوزه شینگن تصویب شد تا تمامی کشورهای عضو اتحادیه از یک پروتکل اصلی برای پذیرش اتباع خارجی پیروی کنند. تعداد ۲۵۰۰ کنسولگری و سفارتخانه عضو اتحادیه شینگن به سیستم VIS وصل شدند و اطلاعات در اختیار تمامی آن‌ها قرار گرفت تا اطلاعات و سوابق اتباع خارجی در آن بررسی شود.
همان طور که گفته شد یکی از مهم‌ترین قوانینی که در پیمان شینگن و قوانین فرانتکس اجرا می‌شود ورود افراد از طریق مرز کشوری است که ویزای شینگن را صادر کرده است. VIS یکی از بزرگ‌ترین بانک‌های اطلاعاتی است، در این سیستم اثر هر ده انگشت افراد ثبت می‌شود و این اطلاعات در دسترس کشورهای دیگر عضو اتحادیه شینگن قرار می‌گیرد.
مدارک لازم برای دریافت ویزای شینگن
برای دریافت ویزای شینگن باید به سفارتخانه یا کنسولگری کشور مورد نظر مراجعه کنید و فرم رایگانی که برای درخواست ویزای شینگن فراهم شده است را پر کنید. علاوه بر این فرم مدارک دیگری نیاز است که به طور کلی مانند تمامی مدارکی است که هنگام اخذ ویزا از هر کشور دیگری ارائه می‌کنید.
داشتن پاسپورت معتبر، ارائه حساب‌های مالی و عکس جدید از چهره فرد از مدارکی است که به طور معمول در تمام سفارتخانه‌ها از افراد گرفته می‌شود. در فرم مربوط به ویزای شینگن دلایل سفر نیز باید ذکر شود و تمامی این مدارک به کنسولگری یا سفارتخانه تحویل شود. پس از آن کنسولگری زمانیرا برای بررسی درخواست و مدارک در نظر می‌گیرد و پس از آن وقتی برای مصاحبه در نظر می‌گیرد و بر اساس آن درخواست ویزای شینگن را رد یا تایید می‌کند.
ویزای شینگن شامل چند نوع ویزا است که بر اساس ماهیت و هدف سفر اتباع خارجی به کشورهای عضو اتحادیه از جانب سفارت یا کنسولگری صادر می‌شود. ویزای شینگن شامل انواع زیر می‌شود:
- ویزای عادی شینگن USV
- ویزای معتبر در منطقه LTV
- ویزای ملی شینگن
ویزای عادی شینگن
ویزای عادی شینگن خود به سه دسته ویزای A و B و C تقسیم می‌شود. این نوع از روادید به دارنده ویزا اجازه می‌دهد در مدت زمان تعیین شده که حداکثر ۹۰ روز است در کشورهای عضو اتحادیه اروپا اقامت داشته باشد. ویزای عادی شینگن در نوع A اجازه می‌دهد اتباع خارجی برای تغییر پرواز خود در فرودگاه‌های عضو اتحادیه اقامت داشته باشند.
ویزای نوع B اجازه می‌دهد اتباع خارجی به مدت ۵ روز در کشور صادرکننده ویزای شینگن تردد داشته باشند. این ویزا نیز به عنوان ویزای ترانزیت صادر می‌شود و صدور این ویزا برای گردشگران با هدف سفر تفریحی نیست.
ویزای نوع C ویزایی است که به متقاضی اجازه می‌دهد در مدت زمان ۹۰ روز در اتحادیه شینگن حضور داشته باشد. این ویزا خود به سه دسته تقسیم می‌شود، ویزای نوع C با اجازه یک بار ورود، دو بار ورود و چند بار ورود به اتحادیه شینگن. با توجه به این ویزا از زمان صدور آن متقاضی می‌تواند بر اساس تعداد دفعات تعیین شده در ویزا از مرزهای اتحادیه شینگن عبور کند.
ویزای معتبر در منطقه LTV
این نوع ویزای شینگن به متقاضی اجازه می‌دهد تنها به کشور صادرکننده ویزا سفر کند. در بعضی موارد ورود به کشورهای دیگر عضو اتحادیه برای فرد متقاضی امکان‌پذیر است اما ورود به کشورهایی غیر از کشورهای ذکر شده در این ویزا برای متقاضی امکان‌پذیر نیست.
ویزای ملی
این نوع ویزای شینگن برای افرادی صادر می‌شود که قصد تحصیل، کار یا اقامت دائم در یکی از کشورهای عضو اتحادیه شینگن را دارند. صدور این ویزا به معنی دریافت اقامت دائم آن کشور نیست، بلکه افراد باید پس از پایان دوره‌ای که در ویزا ذکر شده است به کشورشان بازگردند یا نسبت به تمدید ویزای خود اقدام کنند. جهت دریافت اطلاعات بیشتر میتوانید از سایت https://www.wisa.ir و یا آژانس مسافرتی گردشگری شمیران گشت تماس بگیرید.
نوشته چگونه ویزای شینگن بگیریم؟ اولین بار در مجله سفر پدیدار شد.
