خیابان جمهوری برای بیشتر ما خیابانی‌ست شلوغ که با موبایل‌فروشی‌ها و پاساژهایی مثل علاء‌الدین و چهارسو معنا پیدا می‌کند، خیابانی که هر وقت روز که بروی جای سوزن انداختن ندارد، ولی در بین این همهمه و شلوغی می‌رسیم به خیابان سی تیر، تاریخ زنده پایتخت و موزه آبگینه.
وارد خیابان سی‌تیر تهران که بشویم و کمی که جلو برویم، می‌رسیم به جلوی موزه آبگینه. موزه‌ای آجری که از ورودی‌اش هم می‌شود حدس زد آن تو چه خبر است. توی دیوارهای نمای بیرون، محفظه‌هایی شیشه‌ای هست و در آن محفظه‌های شیشه‌ای، کوزه و کاسه گذاشته‌اند و سرک که بکشی، حیاط و ساختمان عمارت مشتاق‌ترت می‌کند که زود بروی تو.
موزه آبگینه، یکی از پرطرفدارترین موزه های تهران است و در سال بیش از ۲ میلیون نفر از آن دیدن می‌کنند. این موزه، خانه‌ایست مربوط به دوره قاجار. زمانی بین سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۳۰، قوام السلطنه، سیاستمدار و نخست‌وزیر اواخر دوران قاجار و روزگار پهلوی، در این خانه می‌نشست و به کارهای حکومت سر و سامان می‌داد. اما حالا می‌توان در طبقات و تالارهای این خانه گشت و شیشه‌ها و سفال‌های مربوط به دوره‌های مختلف را دید. سفال‌ها و شیشه‌هایی که از فرط قشنگی دلت می‌خواهد در خانه‌ات یکی از آنها را داشته باشی.
عمارت موزه، هشت ضلعی‌ست و در باغی ۷۰۰۰ متری قرار گرفته. این موزه، ۵ تالار دارد که در دو تالارش، شیشه و سفال‌های مربوط به دوران قبل از اسلام و در سه تالار دیگر طبقه دوم، اشیایی از دوران اسلامی به نمایش گذاشته شده.
وارد ساختمان که بشوید، انگار وارد عمارتی اشرافی شده‌اید و تصور اینکه زمانی این خانه محل رفت و آمد بزرگان بوده و حالا جایی‌ست که می‌توان با خیال راحت در آن چرخید و عکس‌های یادگاری گرفت، مشتاق‌ترتان می‌کند. این موزه با آیینه‌کاری‌ها و گچ‌بری‌هایش و پله‌های مارپیچش، هم خودش تماشایی‌ست و هم وسایل داخلش.
شیشه‌ها و سفال‌هایی که در طبقه اول می‌بینیم مربوط به دوره‌هایی مثل دوره اشکانی و هزار اول است. در تالار صدف به سفال‌های قرن سوم و چهارم شهر نیشابور برمی‌خوریم و تالار زرین، مختص ظرف و ظروف دوره سلجوقی‌ست.
در تالار پنج یا لاجورد که به خاطر لعاب‌های فیروزه‌ای رنگش این اسم را رویش گذاشته‌اند، اشیای مربوط به قرن هفتم و هشتم و دوره ایلخانی در معرض دید گذاشته شده و با نزدیک شدن به دوره صفوی، اشیای موزه هم مصرفی‌تر می‌شوند و وسایلی مثل گلاب‌پاش را می‌بینیم و بعد از دیدن همه اینها می‌توانیم در یکی از دیدنی‌ترین خیابان‌های تهران، خیابان سی‌تیر پیاده‌روی کنیم و غرق تماشای خانه‌های قدیمی‌اش شویم.
ساعت بازدید و آدرس
همه روزهای هفته به جز دوشنبه‌ها از ساعت ۹ صبح تا ۵ عصر می‌توان به دیدن موزه آبگینه رفت. آدرس دقیق این موزه خیابان جمهوری، خیابان سی تیر و پلاک ۵۵ است.
خیابان سی‌تیر، تاریخ زنده پایتخت
از موزه که بیرون آمدیم قدم در خیابان سی تیر می‌گذاریم. سی‌تیر، قبلا اسمش قوام بود و بعد از قیام سی‌تیر ۱۳۳۱ به سی‌تیر معروف شده. این خیابان، رستوران‌ها و کافه‌های زیادی را در خودش جای داده، مثل رستوران گل رضاییه که هنوز هم حال و هوای قدیمش را حفظ کرده. رستوران گل رضاییه چند قدم بالاتر از موزه در سمت راست قرار گرفته و مشهور است که زمانی، صادق هدایت و فروغ فرخزاد به آن رفت و آمد می‌کردند.
رستوران گل رضاییه، رستوران شلوغی‌ست و اگر نخواستیم در آن غذا بخوریم، جاهای دیگری مثل ساندویچی باماهاس می‌تواند انتخاب‌مان باشد، جایی که با ژامبون‌های خوبش شناخته می‌شود.
ما در خیابانی هستیم که دیدنی‌های زیادی دارد. خانه ایرج میرزا، شاعر معروف مشروطه در یکی از فرعی‌های آن یعنی خیابان صالح قرار گرفته. هنرستان شهید بهشتی؛ اولین هنرستان صنعتی تهران، هنرستان دخترانه وارتان، دبستان‌های مهر مریم و مهر جردن که حالا دومی شهدای مرصاد نام گرفته، از مدرسه‌های تاریخی این خیابانند و حسن ختام بازدید، موزه ملی ایران باستان است و خیابان امام خمینی.
جاذبه‌های خیابان سی تیر یکی دوتا نیست. از سال ۹۴ که خیابان را سنگفرش کردند، ظاهرش طوری تغییر کرد که تا چند وقت کسی آن را نمی‌شناخت. خیابان را سنگفرش کردند و کافه‌ها و دکه‌های سیار زیادی به آن آمدند و این خیابان را به جایی تبدیل کردند که مناسب تفریح و خوشگذرانی باشد، به خصوص شب‌ها.
بیشتر بخوانید: مکان‌های مناسب پیاده روی در تهران
نوشته چرا باید موزه آبگینه را ببینیم؟ اولین بار در وبلاگ اسنپ تریپ. پدیدار شد.
