تا به حال جز در اخبار سراسری، اسم جزیره لاوان یا مارو را شنیده بودید؟ می‌دانستید که این جزیره بعد از کیش و قشم بزرگترین جزیره هرمزگان است و به نفت و سواحل بکرش معروف است؟ پس دنبال ما بیایید.
جزیره لاوان کجاست؟
همه جزیره‌های جنوب مثل قشم و کیش؛ برو بیایی برای خودشان ندارند. در بعضی از جزیره‌ها مثل هندورابی یا همین لاوان، سکوت مطلقی درجریان است، مگر اینکه هر از چندی، مسافری بیاید و برود و جزیره را از سکوت دربیاورد.
بهترین راه رسیدن به لاوان، رفتن به بندر مقام است. اما چطور باید به این بندر برسیم؟ اول باید به شیراز برویم، از آنجا به سمت فیروزآباد، بعد سیراف و از آنجا راه عسلویه را در پیش بگیریم.
از پلیس راه عسلویه تا شهر پارسیان، ۳۰ دقیقه راه است. از پارسیان هم که راه جاده ساحلی را برویم، بعد از یک ساعت به بندر مقام می‌رسیم. در جاده ساحلی منظره‌های خیلی قشنگی در انتظارمان است، مثل موج‌های دریا که به صخره‌ها می‌خورند یا جایی که کوه و دریا به هم می‌رسند.
در اسکله بندر مقام، قایق‌های کوچک و بزرگی هست، ولی اگر تعداد مسافرها زیاد نباشد، خرج سفر هم بالا می‌رود. برای اینکه ارزان به لاوان برسیم، باید منتظر مسافرهای بیشتری شویم، اگرچه همیشه انتظارمان به سر نمی‌آید و ناچار می‌شویم دو سه نفری با قایق به دریا بزنیم.
از بندر مقام که به مقصد جزیره لاوان سوار قایق شویم، ۲۰ کیلومتر در راهیم و تا چشم به هم بزنیم ۳۰ دقیقه گذشته و در لاوان، پایمان را روی شن‌های داغ می‌گذاریم. اینجا خیلی خلوت است، اما تا دلتان بخواهد در همه جایش اداره‌های دولتی و دفتر پروژه‌های نفتی قرار گرفته.
این جزیره، بیش از ۱۵۰۰ نفر جمعیت دارد و به بکر بودنش معروف است. قدیم‌ها، بیشتر مردم یا دنبال مروارید بودند یا ماهیگیری، ولی از وقتی اینجا به یکی از قطب‌های نفتی ایران تبدیل شد، بیشتر مردم جزیره هم به استخدام شرکت نفت درآمدند.
برای اینکه بتوانیم ساحلی پیدا کنیم که در آن خبری از دکل‌های نفتی نباشد و تنی به آب بزنیم، باید کمی از جزیره دور شویم. ساحل گرت، ساحل مرجانی و ساحل شرکت نفت، از جاهایی هستند که می‌توان در آنها با خیال راحت چادر زد.
دمای هوای لاوان بالاست؛ برای همین هم گیاه و جانور چندانی در آن زندگی نمی‌کند. اسفنج وحشی، برشنک، اسفند رومی، ترشک، پنیرک، یونجه و چند اسم عجیب و غریب دیگر؛ به اضافه بوته‌های گزو، پوشش گیاهی لاوان را تشکیل می‌دهند.
نوعی آهو به اسم جبیر، گوسفندان وحشی و نهنگ هم در اینجا پیدا می‌شود و اگر از اواسط اسفند تا اوایل مرداد به لاوان بیاییم، می‌توانیم شاهد تخم‌گذاری لاک‌پشت‌ها هم باشیم.
امکانات لاوان، بیشتر از جزیره‌هایی مثل هندورابی و جزایر ناز است. برای اقامت، هم می‌توان در چادر ماند و هم روی سوئیت‌های جزیره حساب کرد. برای خرید هم می‌توان به سوپرمارکت‌های بزرگ جزیره رفت.
جزیره مارو
چسبیده به لاوان، جزیره‌ای به اسم مارو وجود دارد، جزیره‌ای که روی نقشه اسمش شیدور است. قدیم‌ها در این منطقه مارهای زیادی وجود داشته، ولی حالا کمتر جنبنده‌ای در جزیره دیده می‌شود. اگر روی یکی از تپه‌های وسط جزیره بایستیم، از رویش کل جزیره و صخره‌های شنی، ماسه‌ای و مرجانی را می‌توانیم ببینیم.
بهترین کار این است که چند ساعتی از لاوان با قایق به مارو برویم، از ماهیگیرها، ماهی بخریم و روی آتش کباب کنیم. چند ساعتی که غرق آبی دریا و سکوتش شدیم، دوباره به جزیره لاوان برگردیم یا اینکه شب را همانجا در زیر آسمان پرستاره مارو به صبح برسانیم.
نوشته راهنمای رفتن به جزیره لاوان اولین بار در وبلاگ اسنپ تریپ. پدیدار شد.
