قدیم‌ها که خانه‌ها حیاطدار بود، یکی از بهترین لذت‌ها در تابستان آب‌بازی بود. این روزها دیگر چندان از آن خانه‌های بزرگ و حیاطدار خبری نیست. از طرفی هم به دلیل خشکسالی‌های چند سال اخیر، آب، آنقدری نیست که بشود به آب‌بازی اختصاصش داد.
پس اگر خواستیم احیانا تنی به آب بزنیم و از این گرمای طاقت‌فرسا خلاص شویم، صدای خنده‌مان در هوا بلند شود و سرشار از شور و هیجان شویم، کجا برویم؟ رودخانه‌ها و آبشارهایی در سراسر ایران وجود دارند که می‌شود در تابستان به آنها رفت و خنک شد.
پلنگ دره
یکی از زیباترین جاها برای آب‌بازی در تابستان را در پلنگ دره پیدا می‌کنیم. پلنگ‌دره، در شمال شرقی شیرگاه قرار گرفته. این منطقه هم جنگل دارد، هم رودخانه و هم آبشار.
برای رسیدن به همچین جایی باید زحمت پیاده‌روی در جنگل و راه رفتن در رودخانه را به خودمان بدهیم. اتفاقا این لذت‌بخش‌ترین قسمت ماجرا هم هست. در مسیرمان چشمه‌های زیادی می‌بینیم و هرجا که خواستیم می‌توانیم زیر درخت‌ها کمی دراز بکشیم و به تنومندی و برگ‌هایشان خیره شویم.
بعد به رودخانه می‌رسیم که عمق کمی دارد و آبش نه خیلی خنک است که تمام تن‌مان مورمور شود و نه آنقدر گرم که ذوق‌مان را کور کند. بعد از راه رفتن در رودخانه و آب‌بازی، می‌توانیم به آبشار برسیم که در همان نزدیکی‌ست.
مسیر دسترسی: از جاده فیروزکوه باید به سمت شیرگاه برویم. چند کیلومتر بعد از ورودی شیرگاه و بعد از یک پل آهنی از جاده اصلی خارج می‌شویم.
در ادامه از تابلوی سرمحیط‌بانی شیرگاه و از روستای نفار باید بگذریم. حدود یک ساعت طول می‌کشد تا به اول مسیر پیاده‌روی برسیم. ماشین را باید پارک کنیم و بقیه مسیر را از دل جنگل برویم.
کسیلیان
سوادکوه، جز پلنگ‌دره، جاذبه‌های دیگری هم برای رفتن دارد؛ مثل رودخانه کسیلیان در دل جنگل. اینجا، جایی‌ست بکر و دست‌نخورده که از سروصدا در آن خبری نیست. هرچه هست صدای پرنده‌هاست و برگ‌هایی که زیرپایمان حس می‌کنیم. گاهی شاخه‌ای از درختی می‌افتد و آنهمه سکوت را به هم می‌زند یا صدای سنجابی می‌آید که دارد از درخت بالا می‌رود.
رودخانه کسیلیان، از رودخانه‌هایی‌ست که امکان قایق‌سواری و تیوب‌سواری هم در آن هست، نزدیکش رستوران پیدا می‌کنیم و اگر کمی حوصله به خرج دهیم، بعد از آب‌تنی و آب‌بازی در آن می‌توانیم به جاهای دیدنی نزیدک هم سری بزنیم؛ جاهایی مثل پل ورسک یا دریاچه لفور.
مسیر دسترسی: این رودخانه در ۲۲۰ کیلومتری تهران قرار دارد و برای رسیدن به آن باید به سمت شیرگاه برویم.
دره زمان
اسم پلور با آب معدنی‌اش گره خورده، اما این روستا که کوه دماوند هم در آن جا خوش کرده، فقط آب‌معدنی یا چشم‌اندازی از کوه دماوند را به ما هدیه نمی‌دهد.
۸۰ کیلومتر که از جاده هراز به سمت مازندران برویم به پلور می‌رسیم. اینجا روستایی‌ست که آبشار دارد و دره‌ای به اسم دره زمان. این دره تا همین دو سه سال پیش فقط مقصد طبیعت‌گردها بود، اما حالا دیدن این دره انگیزه خیلی‌ها برای زدن به دل جاده است.
دره، در حقیقت تنگه‌ایست که رودخانه از میانش می‌گذرد. عمق آب در همه جا یکسان نیست و باید مراقبش بود. آبشار شاهاندشت و دشت لار، از جاذبه‌های نزدیک این منطقه‌اند.
مسیر دسترسی: از تهران باید وارد جاده هراز شویم. در انتهای بزرگراه بابایی و بعد از گذشتن از رودهن و بومهن و گردنه امامزاده هاشم، در سمت چپ جاده یک مسیر فرعی وجود دارد که تابلوی رودخانه و سد لار آن‌را مشخص می‌کند.
وارد این مسیر فرعی می‌شویم. به اولین پیچ که رسیدیم از روی پل رودخانه لار باید بگذریم. این ابتدای دره زمان است. همین‌جا ماشین را باید پارک کنیم و آماده رفتن به تنگه شویم.
روخانکول
مثل بیشتر رودخانه‌ها و آبشارها، روخانکول هم در وسط جنگل قرار گرفته و با پیاده‌روی به آن می‌رسیم. روخانکول، اسم روستای این ناحیه است. اینجا در حقیقت آبشاری‌ست که حوضچه آبی برای آب‌تنی دارد. می‌توانیم با تعدادی از دوستان‌مان به اینجا برویم، آب‌بازی کنیم و صدای خنده‌مان آنهمه سکوت را بشکند.
مسیر دسترسی: بعد از امامزاده هاشم باید داخل فرعی روستای براگور شویم. محلی‌ها با ماشین‌شان می‌توانند ما را تا اول مسیر پیاده‌روی ببرند. از اول این مسیر دیگر باید از ماشین پیاده شویم و بقیه راه را پیاده در جنگل طی کنیم.
تنگه واشی
تنگه واشی، یکی دیگر از تنگه‌هاییست که می‌توانیم برای آب‌تنی و آب‌بازی به آن برویم. فاصله این تنگه تا تهران زیاد نیست. کافی‌ست ۱۷ کیلومتر در جاده فیروزکوه برویم تا به این تنگه برسیم. این منطقه از دو تنگه تشکیل شده که اسم تنگه اول واشی‌ست و با چند دقیقه پیاده‌روی به تنگه دوم می‌رسیم.
بیشتر مسیر را داخل رودخانه‌ای هستیم که آبش به خنکی معروف است، بنابراین باید خیس شدن لباس‌هایمان را هم به جان بخریم. بعد از کمی پیاده‌روی به آبشار ساواشی می‌رسیم و دشت هویج هم در نزدیکی‌ست. فاصله تنگه اول تا ابتدای دشت ۲۰۰ متر است. طول دشت ساواشی حدود ۷۰۰ متر و فاصله تا آبشار ۸۰۰ متر است.
مسیر دسترسی: این منطقه از جاده تهران به فیروزکوه دردسترس است. از اتوبان شهید بابایی، جاده فیروزکوه را باید در پیش بگیریم. پیش از رسیدن به این شهر در سمت چپ‌مان جاده‌ای فرعی می‌بینیم که روی تابلویش تنگه واشی نوشته شده.
۱۰ کیلومتر که در این جاده فرعی رانندگی کنیم به روستای جلیزجند یا ساواشی می‌رسیم. ۴ کیلومتر دیگر باید به رانندگی ادامه بدهیم تا به پارکینگ برسیم. از اینجا به بعد را باید پیاده برویم.
نوشته تابستان در کدام رودخانه‌ها آب‌بازی کنیم؟ اولین بار در وبلاگ اسنپ تریپ. پدیدار شد.
