از پیچیدگی کار فرودگاه ها بدانید

«تله حافظه»، کتاب هیجان انگیز جاسوسی که توسط نویسنده بریتانیایی آنتونی پرایس، در آن نقل قولی از فرودگاه ها آورده شده است:«شیطان خودش احتمالا دوباره با توجه به اطلاعاتی که از طرح های فرودگاه گرفته بود، جهنم رو دوباره طراحی کرد.»

این که آیا شما با پرایس موافق هستید یا خیر، مشاهدات ما از فرودگاه های مدرن این است: پیچیدگی آن، عظمت آن و البته تراکم جمعیت آن.
هر فرودگاه بزرگ دارای تعداد زیادی از مشتریان است، که بیشتر آنها مسافر هستند. به عنوان مثال، فرودگاه بین المللی هارتسفیلد-جکسون آتلانتا در حدود 100 میلیون مسافر را در سال پذیرش می کند. این تعداد تقریبا 20 برابر تعداد افرادی است که در آتلانتا زندگی می کنند. انتقال این افراد به مقصد نهایی آنها نیاز به 34 خطوط هوایی مختلف دارد که مجموعا 2500 ورود و خروج روزانه را انجام می دهد. این تعداد هواپیماها، تعداد زیادی مسافر و بسیاری از کارکنان فرودگاه برای اطمینان از این است که همه چی در مسیر درست قرار دارد.
به طرق مختلف، یک فرودگاه مدرن مانند یک شهر عمل می کند. یک هیئت حاکمه جهت راهنمایی استراتژیک و نظارت بر مدیریت روزمره را فراهم می کند. کادر نظافتی فرودگاه آشغال ها و مواد دور ریختنی را از اماکن مختلف فرودگاه و هواپیما جمع آوری می کنند. پلیس و نیروهای آتش نشانی از زندگی و اموال مردم در فرودگاه محافظت می کنند. و سازمان های مختلف در فرودگاه مسئولیت های اداری را بر عهده دارند که شامل منابع انسانی و روابط عمومی تا امور حقوقی و امور مالی است.
علاوه بر این فعالیت ها، فرودگاه ها نیز باید منابع لازم برای مراقبت از ناوگان هواپیماهای تجاری را فراهم کنند. خطوط هوایی نیاز به فضا برای هواپیما، امکانات برای تعمیر و نگهداری روزانه، سوخت جت و مکان برای مسافران و خدمه پرواز در حالی که هنوز پرواز نکرده اند، در داخل محوطه فرودگاه نیاز دارد. شرکت های حمل و نقل هوایی (فرایت بار) نیاز به فضا برای بارگیری و تخلیه هواپیماهای حمل و نقل دارند. خلبانان و سایر اعضای کادر پرواز خارجی یا داخلی نیاز به باند فرودگاه، سوخت هواپیما، اطلاعات ترافیکی هوایی، امکانات ذخیره سازی و تعمیر و نگهداری هواپیما و مکان هایی برای استراحت قبل از هر پرواز دارند.
نگرانی های امنیتی که بعد از حملات 11 سپتامبر و همچنین الگوهای نامنظم آب و هوا می توانید ببینید که، چرا توصیف شغل مدیران فرودگاه اغلب شامل این نوع توصیف است:
«شما باید دارای رهبری قوی و مهارت های سازمانی، و همچنین ارتباطات عالی و مهارت های بین فردی باشید. این موقعیت برای دلسوزی و مهربان بودن نیست بلکه بسیار استرس زا است و ساعت های طولانی شما را درگیر خود خواهد کرد.»
خوشبختانه، سفر ما در ادامه این مقاله، نگاهی اجمالی به دنیای پنهان فرودگاه ها بدون استرس و ناخن جویدن ها می اندازیم. بیایید اول از بالا به نقشه فرودگاه ها نگاه بیاندازیم.

انواع فرودگاه ها: کوچک، محلی و به طور مسخره ای بسیار بزرگ
اکثر ما وقتی کلمه فرودگاه را می شنویم، این تصویر ذهنی را داریم: سایت های عظیم شامل صدها هکتار که با باند فرودگاه، آشیانه هواپیماها، برج های کنترل و پارکینگ ها پر شده اند. در واقع، بسیاری از فرودگاه ها این توصیف را مناسب نمی دانند.
بعضی ها چیزی بیش از یک نوار چمن، خاک یا آسفالت نیستند که در وسط یک مزرعه یا زمین قرار دارند. این نوع فرودگاه ها، Rural Airstrip (معادل فارسی ان فرودگاه خاکی و بسیار کوچک است) نیز نامیده می شوند که تنها یک یا دو خلبان دارد و تشکیلات بیشتری جز باندهای فرودگاه ندارند. از سوی دیگر، فرودگاه های کوچک ممکن است یک فرودگاه اختصاصی با چندین آشیانه هواپیما و امکانات برای آموزش دانشجویان خلبانانی باشد، هرچند که آنها معمولا برج های کنترل عملیات ندارند.
یک فرودگاه محلی / منطقه ای امکانات بیشتری از جمله برج کنترل و یک ایستگاه هواشناسی اتوماتیک فرودگاهی برای ارائه وضعیت آب و هوا در لحظه به خلبانان است. چنین تاسیساتی معموال دارای چندین آشیانه هواپیما – محوطه های فلزی ساده – است که به صورت دائم توسط هواپیماهایی که خانه انها است و یا هواپیماهایی که به صورت موقت در آنجا قرار می گیرند. یک ساختمان ترمینال با یک سالن خلبان، دستشویی، اتاق پذیرایی و اتاق های کنفرانس اغلب در دسترس است، همانطور که نقش پمپ بنزین هواپیماها را ایفا می کند. به دلیل اندازه بزرگتر آن، یک فرودگاه محلی یا منطقه ای می تواند تعداد بیشتری از هواپیماهای کوچک به جت های محلی با حداکثر 20 مسافر و یا حتی جت های سه موتوره بزرگ مانند Boeing 727 که تا 189 مسافر را می تواند در خود جای بدهد، را شامل شود.
به طور معمول، اکثر فرودگاه های کوچک تر به رده هوانوردی هوایی معمولی می پیوندند. این نوع فرودگاه ها، پرواز نظامی و یا حمل و نقل تجاری معمولی را انجام نمی دهند، بلکه امکانات و منابع خود را برای پرواز شخصی، پرواز تجاری، پرواز آموزشی و فعالیت های تجاری خاصی از قبیل عکاسی هوایی و چترببازی فراهم می کنند. فرودگاه هایی که هواپیماهای مسافربری توسط شرکت هایی مانند ماهان، ایران ایر، قطری، امارات و … و شرکت های حمل و نقل هوایی توسط FedEx، DHL و دیگر نهادهای مشابه متعلق به رده هوانوردی تجاری می باشند. این تشکیلات بزرگ تقریبا همیشه در نزدیکی شهرهای اصلی قرار دارد و که می توانند پرواز های ملی و بین المللی را انجام دهند که می توانند از هواپیماهای بزرگی مثل Boeing 747 پشتیبانی کنند.
سایت های فرودگاهی: از دهه 1950 تا الان
فرودگاه های تجاری نیاز به یک زمین بسیار وسیع برای باند فرودگاه ها و امکانات دیگر دارند. در نتیجه و بنا بر نیاز، از دهه 1950 در ایالات متحده آمریکا و اروپا این دست از فرودگاه ها ساخته شده اند، زیرا در شهرهای مهم و اصلی هیچ فرودگاه مناسبی وجود نداشت. حتی فرودگاه هایی که در دهه 1950 در حومه ی شهر ساخته شده اند، امروزه در مرز این شهرها و یا داخل این شهرها هستند.
با این تفاسیر، برخی از شهرهای دیگر هم موفق به اضافه کردن یک فرودگاه تجاری در دهه های گذشته شده اند. برای مثال، دنور، فرودگاه بین المللی خود را در سال 1989 آغاز کرد و پس از تأخیرهای بسیار در ساخت و ساز، این فرودگاه در فوریه سال 1995 افتتاح شد. از آن زمان، آن را به عنوان پنجمین فرودگاه پرجمعیت در ایالات متحده، با بیش از 145،000 مسافر در روز می دانند.

مدیریت فرودگاه
جای تعجب نیست، فرودگاه ها تجارت های بزرگی هستند. چقدر بزرگ است؟ خوب، فرودگاه دنور حدود 5 میلیارد دلار برای ساخت و برای هزینه های عملیاتی 160 میلیون دلار در سال هزینه می کند. اما تاثیر اقتصادی بسیار بزرگی برای منطقه خود دارد. بر اساس گزارش وزارت حمل و نقل کلرادو، فرودگاه بین المللی دنور سالانه 22.3 میلیارد دلار برای دولت تولید می کند.
فرودگاه های تجاری به طور عمومی تحت مالکیت و به طور کلی از طریق اوراق سهام شهری تامین مالی می شود. فرودگاه ها معمولا همه امکانات خود را دارند و از طریق اجاره دادن این امکانات به شرکت های هواپیمایی، شرکت های حمل و نقل هوایی و مغازه ها و خدمات خرده فروشی، و همچنین هزینه هایی از قبیل سوخت و پارکینگ و هزینه ها و مالیات های پرواز داخلی، درآمد ها بدهی های شهری را پرداخت می کند و هزینه های عملیاتی را پوشش می دهند. فرودگاه ها اغلب منابع دیگری از منابع مالی مانند اوراق قرضه فرودگاهی و کمک های دولتی را نیز دارند. اما اکثر فرودگاه ها زمانی که فعالیت خود را آغاز می کنند، در درامد زادیی کاملا مستقل و متکی به خود هستند.
حدود 90 درصد کارکنان مشغول به کار در فرودگاه ها برای شرکت های خصوصی مانند خطوط هوایی، پیمانکاران و صاحبان امتیاز کار می کنند. اکثر 10 درصد باقیمانده به طور مستقیم به عنوان مدیران، کارکنان تعمیر و نگهداری ترمینال ها و سایر بخش های فرودگاه و کارکنان بخش ایمنی مشغول به کار می باشند. کارکنان کنترل ترافیک هوایی، در اصل کارکنان سازمان هواپیمایی کشوری هستند. فرودگاه ها دارای بخش های مالی، پرسنلی، اداری و روابط عمومی خود هستند، مانند هر شهر یا شهرداری که وجود دارد.
این که آیا بهشت یا جهنم را در یک دنیای مجتمعی در یک فرودگاه تجاری پیدا می کنید یا نه، تا حد زیادی بستگی به شخصیت شما و شرایط سفر شما دارد. یک فرد تجاری که می خواهد یک جلسه در صبح زود فردا را برگزار کند، امروز احتمالا فرودگاه را لعنت خواهد کرد، اگر پرواز او به تأخیر افتاده باشد یا او باید فاصله بین دو ترمینال را دیوانه وار بدود تا به پرواز کانکشن خود برسد.
کسی که یک ماه تعطیلات ماهانه برای هاوایی را می گیرد ممکن است در مورد این واقعیت های پرواز بسیار مهربان باشد و حتی ممکن است فرودگاه را به عنوان یک مکان عالی برای مشاهده مردم و مطالعه طبیعت انسانی ببیند. در هر صورت، فرودگاه ها همچنان به حلقه های مهم در سیستم حمل و نقل بین المللی ادامه خواهند داد – حداقل تا زمانی که کسی بتواند تله پورتیشن را انجام دهد انتقال یک ماده از یک نقطه به نقطه دیگر بدون عبور از فضای فیزیکی ما بین آن‌ها.
منبع: پرواز خارجی