اسم شیراز که می‌آید، بیشتر یاد حافظیه و سعدیه یا بازارها و باغ‌های معروفش می‌افتیم. اما نزدیک شیراز دریاچه شوری قرار دارد که در بعضی از روزها آبش به رنگ قرمز درمی‌آید. اگر دریاچه مهارلو آب داشته باشد، زمستان‌ها، پرنده‌های مهاجر زیادی را هم به خودش می‌بیند.
دریاچه مهارلو کجاست؟
کیلومتر ۱۵ جاده شیراز به فسا دریاچه آب شوری قرار گرفته که به‌خاطر رنگ عجیب و قشنگش بر سر زبان‌ها افتاده. دریاچه صورتی شیراز، همین دریاچه مهارلوست که بعضی روزها رنگش از همیشه صورتی‌تر و حتی قرمز می‌شود. عمق دریاچه ۳ متر، طول بستر آن ۱۶۰ کیلومتر و پهنایش ۴۳ کیلومتر بوده، ولی در دهه گذشته بخش زیادی از آن خشک شده و بعضی مواقع در کفش جز نمک چیزی نیست.
برای رسیدن به این دریاچه، هر جا که باشیم باید خودمان را به شیراز برسانیم. از بلوار شیرودی به میدان شیرودی می‌رسیم و وارد بلوار ولایت می‌شویم. از آنجا باید وارد خیابان شهید فهمیده شویم و تابلوهای راهنما را دنبال کنیم تا وارد بزرگراه شیراز به بندرعباس به اسم بلوار خلیج‌فارس شویم. به این ترتیب در جاده فسا و سروستان قرار می‌گیریم. حدود ۱۵ کیلومتر جلوتر به روستای مهارلو و دریاچه می‌رسیم.
چرا باید اینجا را ببینیم؟
تعداد دریاچه‌هایی که به‌خاطر وجود آبزیان رنگ‌‌شان صورتی می‌شود، در دنیا زیاد نیست. یکی از آنها تالاب لیپار در چابهار است و یکی هم در استان فارس و نزدیک شیراز قرار گرفته.
هر قدر دریاچه مهارلو برای ما آدم‌ها جذاب باشد، برای پرندگان مهاجر ارزشی حیاتی دارد. زمستان‌ها گونه‌های مختلفی از پرندگان به اینجا می‌آیند. برای بعضی از حیوانات هم اینجا حکم زیستگاه دائمی را دارد. در این محدوده بیشتر از هر چیز فلامینگو پیدا می‌شود. انواع آبچلیک، نوک خنجری، حواصیل، سلیم کوچک، پلیکان، چوب‌پا، اگرت و گونه‌های مختلف اردک‌سانان در این حوالی دیده می‌شوند، البته همه اینها بستگی به وجود آب دارد.
قدیم‌ها به این دریاچه جنکال یا دریاچه نمک می‌گفتند، اگرچه به مهلو و ماهلویه هم معروف است. در سال ۱۳۸۵ هم لقب آینه ایران را به آن دادند، یعنی همان سالی که به‌عنوان یکی از ۷ جاذبه مهم گردشگری ایران انتخاب شد.
شوری آب دریاچه خیلی زیاد است و رسوبات نمک را در بستر و اطرافش می‌شود دید. مهارلو منبع تامین نمک صنایع استان فارس هم به‌حساب می‌آید.
سال‌ها اینجا با طبیعت جذاب و آسمان صاف و تمیزش، گردشگران را به سمت خود می‌کشید. اگرچه از سال ۱۳۸۷ تا الان بارها تا مرز تبدیل شدن به نی‌زار و زمینی خشک پیش رفته و دوباره نجات پیدا کرده. هرچند اوضاع آنچنان که باید هم خوب نیست.
چشمه‌های اطراف آن که آبش را تامین می‌کردند، خشک شده‌اند و آبشان صرف زمین‌های کشاورزی یا حوضچه‌های پروش ماهی شده. در حال حاضر بیشتر بستر دریاچه خالی از آب است. بعضی از توریست‌ها با ماشین یا موتور وارد بستر آن می‌شوند و با این کار به بستر دریاچه و ساختار خاک آسیب می‌رسانند.
چرا رنگش صورتی و قرمز است؟
سطح آب دریاچه که پایین می‌رود، تعداد جلبک‌هایی به اسم کشند قرمز در آب زیاد می‌شود. وجود همین جلبک‌هاست که باعث شده رنگ آب دریاچه مهارلو صورتی یا قرمز به‌نظر برسد.
کشند قرمز مشکلی با شوری آب ندارد و هر چه آب شورتر شود، رشد و تولیدمثلش بیشتر می‌شود. در اثر تراکم زیاد کشند قرم،ز لایه‌ای روی آب تشکیل می‌شود و مقدار اکسیژن را محدود می‌کند. این جلبک‌ها سمی تولید می‌کنند که زندگی جانداران آبزی دیگر را به خطر می‌اندازد.
جاذبه‌های نزدیک
روستای مهارلو: دریاچه مهارلو تا روستای مهارلو فاصله چندانی ندارد. از سال‌ها پیش در اینجا زندگی درجریان بوده، شاهدش هم باقی‌مانده کاروانسرای عباسی‌ست که نزدیک روستا می‌شود دید. این کاروانسرا همان‌طور که از اسمش پیداست، در دوره صفوی ساخته شده.
می‌توانیم در کوچه‌های روستا قدم بزنیم و از معماری خانه‌هایش لذت ببریم. روستای مهارلو چشمه آب‌معدنی هم دارد. محلی‌ها باور دارند آب چشمه می‌تواند بیماری‌های پوستی را درمان کند و خاصیت دارویی دارد. این روستا به دشت گل معروف بوده و الان هم پر است از باغ میوه.
قلات شیراز: روستای قلات را در کیلومتر ۳۶ جاده شیراز به سپیدان پیدا می‌کنیم. این روستا جان می‌دهد برای پیاده‌روی و لذت بردن از زندگی روستایی. باغ‌های زیادی در روستای قلات وجود دارد که می‌توان از آنها میوه خرید. گذشته از گردو، بادام و میوه، می‌توانیم صندوق ماشین را با لبنیات محلی و رب انار تر و تازه و صنایع دستی‌ای مثل گیوه و وسایل چوبی هم پر کنیم.
از دیدنی‌های بیرون شهر که بگذریم، از جاهای دیدنی شیراز نمی‌توانیم. بعضی از جاذبه‌های شیراز به‌اندازه حافظیه یا بازار وکیل معروف نیستند، اما همان‌قدر ارزش دیدن دارند.
آرامگاه خواجوی کرمانی: مقبره خواجوی کرمانی روبروی دروازه قرآن قرار گرفته. آرامگاه این شاعر ارزشمند در فهرست بناهای تاریخی ثبت شده.
باغ موزه هفت تنان: باغ هفت تنان شیراز، یکی از قدیمی‌ترین باغ‌های شیراز است که در زمان کریم‌خان زند بازسازی شده. در این باغ آرامگاه هفت عارف بزرگ قرار گرفته. عمارت باغ، معماری زیبایی دارد و نقاشی‌های ارزشمندی در آن خواهیم دید.
این روزها در این باغ، موزه سنگ برپا شده و سنگ‌های تاریخی و کتبیه‌های قدیمی را به‌نمایش می‌گذارد. این موزه در شمال حافظیه، تقاطع بلوار چهل مقام و بلوار هفت تنان قرار دارد.
کجا اقامت کنیم؟
شیراز یکی از شهرهای پرطرفدار بین توریست‌هاست. تعجبی ندارد که هتل‌های جورواجوری هم داشته باشد. از مهمانسرا و هتل ۱ ستاره تا هتل لوکس ۵ ستاره در شیراز پیدا می‌شود.
قیمت رزرو ارزان‌ترین هتل های شیراز از ۵۵ هزار تومان شروع می‌شود. اگر محدودیتی در بودجه ندارید، به هتل‌های لوکس فکر کنید که قیمت‌شان تا ۵۰۰ هزار تومان و بیشتر می‌رسد.
قیمت‌ها مربوط به بهمن ۱۳۹۷ هستند.
عکس‌ها: خبرگزاری ایرنا
نوشته آینه صورتی رنگ ایران کجاست؟ اولین بار در وبلاگ اسنپ تریپ. پدیدار شد.
