آغوزحال در مازندران منطقه بکر و دست نخورده‌ای‌ست که جایی برای سر و صدای اضافه، حرکت ماشین و دود و آلودگی ندارد. در عوض فقط صدای تکان خوردن برگ‌ها، دارکوب و آواز پرنده‌هاست که سکوت جنگل را می‌شکند.
ییلاق آغوزحال، شبیه به یک گوشه دنج در غرب مازندران، دستمان را برای ماجراجویی‌های طبیعی در جنگل‌های دوهزار باز می‌گذارد. فقط باید چند ساعت از شهر فاصله بگیریم و در هر پیچ جاده بیشتر در دل جنگل نفوذ کنیم.
ییلاق آغوزحال کجاست؟
اول باید به تنکابن در مازندران برویم. بعد از آن راهی شیرود شویم. یک تابلو راهنما در سه راه سلیمان آباد مسیر آغوزحال را مشخص کرده است. در واقع مسیر رسیدن به آغوزحال از تنکابن، همان جاده تپه‌های دوهزار است. وقتی این جاده را به سمت دهستان سلیمان‌آباد رفتیم باید به سمت جنوب رانندگی کنیم تا از دریا دور شویم و به ییلاق نزدیک.
نیم ساعت بعد از آن جاده، یک خاکی شروع می‌شود که عبور از آن با ماشین، آنقدرها هم غیرممکن نیست. از شروع جاده خاکی تا منطقه آغوزحال ۳۰ کیلومتر و حدود یک ساعت رانندگی راه است. اگر ماشین شخصی نداشته باشیم، می‌توانیم با مینی‌بوس از تنکابن خودمان را به این ییلاق برسانیم.
چرا آغوزحال را ببینیم؟
مهمترین دلیل برای دیدن آغوزحال کنده شدن از محیط شلوغ و آلوده شهر و کمی استراحت برای مدتی کوتاه است. این منطقه ییلاقی به جنگل دو هزار کاملا اشراف دارد. برای لذت بردن از اینجا باید پیاده به دل ییلاق بزنیم و با موسیقی پس‌زمینه پرنده‌ها یک جنگل‌نوردی منحصر به‌فرد را تجربه کنیم.
بعد از چند ساعت جنگل‌نوردی به سمت ارتفاعات به ییلاق لمرا در انتهای جنگل می‌رسیم. اگر شانس با ما یار باشد زیر پایمان یک دریا ابر می‌بینیم که پایین‌تر به شکل مه در دل جنگل نشسته است.
به غیر از طبیعت زیبای اینجا، از رگ و ریشه درختان منطقه ییلاقی آغوزحال پیداست که قدمت برخی از آنها به صدها سال پیش برمی‌گردد. دیدن این درختان می‌تواند بخشی از سفرمان به ییلاق باشد. به خصوص که گفته می‌شود سرخس‌های این نقطه آنقدر ارزشمند هستند که نمونه‌هایی از آن را در موزه‌های طبیعی می‌توان پیدا کرد.
مردم این منطقه از زنبورداری به عنوان منبع درآمد استفاده می‌کنند برای همین می‌توان با خرید عسل محلی به قیمتی مناسب به کسب و کار منطقه کمک کرد.
چه وسایلی ببریم؟
به غیر از کارت شناسایی و دفترچه بیمه یا وسایل شخصی، کرم ضد آفتاب هم در کوله‌پشتی باید بگذاریم. حتما یک کیسه زباله هم برای جمع کردن آشغال‌ها داشته باشیم. بدون کفش کوهنوردی نباید دل به جاده بزنیم.
قمقمه و کلاه نقاب‌دار هم باید در کیف‌مان جا دهیم. اگر می‌خواهیم بساط پیک‌نیک را برپا کنیم، باید زیرانداز، چراغ قوه، کیسه خواب یا چادر هم همراه داشته باشیم. بهتر است این مسیر را با همراهی یک آدم محلی طی کنیم، چون آغوزحال مناسب آنهایی‌ست که طبیعت‌گردی می‌کنند.
جاذبه‌های نزدیک
آبشار میلاش: دیدن آبشار میلاش یکی از کارهایی‌ست که با رفتن به جنگل‌های دو هزار باید انجام دهیم. میلاش ۲۵ متر ارتفاع دارد و به همین خاطر آبشار بلندی محسوب می‌شود. برای رسیدن به این آبشار باید از رودسر به سفیدآب برویم.
پنج کیلومتر بعد از پردیس گردشگری همت به روستای میلاش می‌رسیم. ماشین‌مان را باید در سوتا پارک کنیم و یک کیلومتر به سمت غرب آبشار میلاش پیاده‌روی برویم. بعد از ۲۰ دقیقه تا نیم ساعت راه رفتن چشممان به جمال آبشار روشن می‌شود. استخری زیر آبشار درست شده که عمق آن به یک متر نمی‌رسد و می‌توان در آن آب‌تنی کرد.
دشت دریاسر: وقتی مقصدمان ییلاق آغوزحال باشد در کنار آن می‌توانیم برنامه دیگری هم برای دیدن دشت دریاسر تنکابن داشته باشیم. دریاسر با آمدن بهار، زمین سبزش پر از گل‌های سفید بابونه می‌شود؛ جایی در منطقه تپه‌های دوهزار و جنوب تنکابن.
روستای نوشا: روستای نوشا در۵۰ کیلومتری تنکابن با اینکه شناخته شده نیست، اما منظره‌ای بهشتی دارد. دسترسی به این روستا تنها با اسب و پای پیاده ممکن است و برای دیدن آن باید اردیبهشت تا شهریور را انتخاب کرد.
بعد از آن دیگر آنقدر زمین پر از برف می‌شود که مردم محلی هم به منطقه دیگری می‌روند. از آغوزحال باید تا روستای ولگسر با ماشین برویم و بعد از آن پیاده تا روستای لاکتراشان را طی کنیم تا به نوشا در نوک دامنه شرقی برسیم.
نوشته آنسوی ییلاق آغوزحال چه می‌گذرد؟ اولین بار در وبلاگ اسنپ تریپ. پدیدار شد.
