این دخمه سنگی در زبان محلی به فرهاد دامی یعنی خانه فرهاد معروف است و بومیان منطقه آن را به فرهاد مرد عاشق پیشه که به خاطر رسیدن به معشوقه خود و بنا به خواست او این دخمه سنگی را در دل صخره تراشیده است نسبت می‌دهند و می‌گویند فرهاد مدتی در منطقه ماکو و در این خانه زندگی می‌کرده و سپس به منطقه بیستون کرمانشاه رفته است.
چمدان: مجموعه تاریخی سنگر شامل شهر دژ، مقبره صخره‌ای پله‌دار، بقایای پل، قربانگاه روباز صخره‌ای و گورستان عمومی است. این مجموعه در قرن هفتم قبل از میلاد از مکان‌های مهم امپراتوری اورارتو در منطقه بوده است.
بر اساس گمانه زنی‌های انجام شده، این شهر به اقوام اورارتو تعلق دارد و فاقد استحکامات دفاعی بوده است. جهت شهر شرقی – غربی است و در شرق آن بافت مذهبی شهر قرار دارد. در این قسمت شهر یک معبد سنگی متعلق به خدای خالدی (خدای جنگ اورارتوها) نیز واقع است. در میان ارتفاعات اطراف، خانه‌های عمومی و در غرب شهر سایر تاسیسات همکانی قرار گرفته‌اند.
کشف دیوار شهر و یک معبد سنگی دیگر در محلی موسوم به کوراوغلی قلعه سی از یافته‌های مهم این گمانه زنی است. بر اساس مطالعات انجام گرفته، شهر در زمان آبادانی خود حدود ۲۰ هکتار وسعت داشته است و اهالی آن نیز آب مورد نیاز خود را از رودخانه سنگر که از میان شهر می‌گذشته، تامین می‌کردند.
دخمه سنگی ماکو (بام فرهاد) در این منطقه مربوط به اورارتوئی – دوره مادها در ۷ کیلومتری غرب شهر ماکو واقع شده است. این اثر تاریخی در اول فروردین سال ۱۳۴۷ با شماره ثبت ۸۰۳ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
قصه شیرین و فرهاد از شنیدنی‌ترین قصه‌های ایرانی است. عشقی که دل کوه را می‌تراشد، دستمایه‌ای شده تا هر جا کوهی تراشیده شده، این قصه روایت شود. بام فرهاد که در نزدیکی شهر ماکو و در غرب این شهر واقع شده نیز راوی این قصه است.
دخمه‌ای سنگی در دل کوه با پله‌های دستکند بی‌نظیر باعث شده که محلی‌ها روایت کنند که فردی برای آغاز زندگی‌اش این خانه سنگی را تراشیده است. اما براساس یافته‌های تاریخی این دخمه دستکند و بی‌نظیر مربوط به دوره اورارتویی است و حتی حدس زده می‌شود که یک شهر اورارتی بوده است.
این گور دخمه شامل اتاق‌هایی است که در دل کوه و درون صخره ای بزرگ تراشیده شده است و با راه پله ای سنگی به کوه متصل می شود. دیواره های سنگی دخمه به نحو اعجاب انگیزی صاف و صیقلی است به نحوی که تراشیدن چنین دیوارهای صافی در دل صخره های سخت کوه حتی در زمان حال نیز مشکل به نظر می رسد. داخل دخمه کاملاً تاریک است و هیچ منبع نوری وجود ندارد.
این گوردخمه تا قرن هفتم پیش از میلاد رونق داشته و گفته می‌شود توسط روس‌ها کشف و خزائن آن توسط «اقبال‌السلطنه» که بعد از پدرش به حکومت منطقه ماکو رسید، ضبط شده است.
این گوردخمه رو به شهری باستانی و گورستان آن قرار دارد که اکنون بر روی آن روستای «سنگر» بنا نهاده شده و آثار یک قربانگاه نیز در ۳۰۰ متری این محل قابل مشاهده است. در کوچک ورود و خروج به دخمه نیز رو به کوه‌های دو قلوی آرارات ترکیه باز و بسته می‌شود که با اعتقادات دوران اورارتو بی‌ارتباط نیست.
The post دخمه سنگی ماکو ؛ اثر تیشه فرهاد بر پیکر صخره‌ها appeared first on توریسم آنلاین.
